Van het regenwoud naar je woonkamer – het verhaal van de Schlumbergera

Wanneer de dagen korter worden en de winter dichterbij komt, verschijnt de Schlumbergera – beter bekend als kerstcactus – in volle glorie.

In de bossen van Rio de Janeiro groeit de Schlumbergera als epifyt: een plant die zich hecht aan bomen of rotsen, zonder er voedsel aan te onttrekken. Omringd door schaduw, vocht en nevel ontwikkelde ze haar bijzondere groeivorm: platte groene segmenten die lijken op bladeren, en bloemen die als juweeltjes aan de uiteinden verschijnen. In de 19e eeuw namen botanici de eerste exemplaren mee naar Europa. De exotische cactus maakte grote indruk, zeker omdat ze juist in de donkere maanden ging bloeien – een unicum voor kamerplanten in die tijd. Al snel werden verschillende soorten verzameld en beschreven door wetenschappers.

In 1858 kreeg de plant haar officiële naam: Schlumbergera, genoemd naar de Franse verzamelaar en liefhebber van cactussen Frédéric Schlumberger. Een passend eerbetoon, want dankzij zijn passie werd de plant ook in Europa steeds bekender. Kwekers ontdekten dat de soorten goed met elkaar te kruisen waren. Zo ontstonden nieuwe kleuren en variëteiten, die de kerstcactus steeds populairder maakten. Vooral in Engeland en later in heel Europa groeide de plant uit tot een echte seizoensfavoriet.

Tegenwoordig is de Schlumbergera niet meer weg te denken uit onze woonkamers. Ze combineert makkelijke verzorging met een rijke bloei die wekenlang kan aanhouden. Of ze nu bloeit met Kerst, in november of zelfs in het voorjaar, de cactus brengt altijd een stukje exotisch regenwoud mee naar binnen. De reis van de Schlumbergera laat zien hoe een plant vanuit de Braziliaanse bossen uitgroeide tot een geliefde klassieker in vele huizen. Een stukje natuur met een bijzonder verhaal èn misschien wel de kleurrijkste gast op jouw vensterbank.